يكى از عقايد مشترك بين تمامى ملل و اديان ، اعتقاد به منجى الهى است كه مى‌تواند منشأ بركات فراوان و خير كثير براى فرزندان آدم و بشريت باشد كه البته توصيفات اين منجى در امت‌هاى مختلف مورد اختلاف است كه ما در بخش مهدى در اديان به بررسى آنها می ‌پردازيم.

اعتقاد به منجى ريشه در فطرت انسانها دارد كه اين باعث اميد بخشى و شور زندگى است . شيعه نيز مانند مذاهب ديگر وجود منجى يا همان مهدى را صريحا تأكيد مى‌كند، با اين تفاوت كه در شيعه اثنى عشريه(12 امامى)، اعتقاد به مهدى از اركان مذهب به شمار مى‌آيد، آدرس دقيقتري نسبت به او ارائه مي گردد و ارتباط با خدا و قبولى عبادات در شيعه تنها از طريق اعتقاد به اين اصل مهم است.

در اين بخش اعتقاد اصيل به منجى را در اديان و ملل ديگر بررسى كرده و خاصه بر اعتقاد شيعه درباره مهدى (عليه السلام) تأكيد مى‌كنيم.

ابعاد وجودى مهدى (منجى ) را در شيعه تبيين كرده و غيبتش  از ديدگان بشر را توضيح داده و نقش اساسى وى را در عالم امكان گوشزد مى‌‌ كنيم همچنين عصر ظهور و دوران طلائى حكومت وى را بصورت مختصر، تشريح مى‌نماييم .