باسمه تعالی
«گوهر سکوت»
پرحرفی دارای آفات و اثرات نامطلوب متعددی است که در زندگی روزمره کمابيش اثرات آن را مشاهد میکنيم. یکی از تعاليم اخلاقی مشترک انبيای الهی، کم سخن گفتن و پرهيز از پرحرفی است. در مواعظ حضرت عيسی (عليه السلام) آمده است:
"اى بنى اسرائيل، كمگوئى امری بزرگ و مهم است. پس بر شما باد به سكوت. زيرا در سکوت آرامشی نيكو است و سکوت، مايۀ كاهش خطا و سبك شدن گناهان است."(1)
کسی که سکوت اختیار می کند، فرصت بيشتری برای فکر کردن دارد و اگر هم قرار شد سخنی بگويد، سنجيدهتر و عاقلانهتر صحبت میکند و در معرض خطای کمتری قرار دارد و در نتيجه، احتمال به گناه افتادن او هم کمتر خواهد بود. حضرت عيسی (عليه السلام) به اصحاب خود اينگونه توصيه میفرمايد:
"به شما توصيه مىكنم بر دهانها مُهر خاموشى زنيد تا سخن ناروا از آن برنيايد."(2)
تعاليم اديان الهی، انسان را ترغيب میکند که بيشتر از آنکه گوينده باشد، شنونده باشد.(3) کسی که کمتر صحبت میکند، تمرکز بيشتری برای شنيدن دارد و بههمينخاطر شنوندۀ بهتری هم خواهد بود. از اين روی، انسان بايد تلاش کند که کمتر سخن گويد(4) و علاوه بر اين، به جای آنکه خود را در معرض افراد پُرحرف و سخنان نسنجيده قرار دهد، به سخنان حکمتبار گوش دهد. حضرت عيسی (عليه السلام) در ادامه مواعظ پيشين میفرمايد:
"سخن حكيمانه، گمشدۀ مؤمن است، پس آن را دریابيد ..."(5)
سایت رشد، فرا رسیدن سالروز میلاد
پیامبر برگزیده خدا
حضرت عیسی بن مریم (علیهما السلام)
را به تمامی موحدان جهان، به خصوص شما دوست گرامی تبریک میگوید.
پایگاه اسلامی - شیعی رشد
پاورقیها:
1- يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قِلَّةُ الْمَنْطِقِ حُكْمٌ عَظِيمٌ فَعَلَيْكُمْ بِالصَّمْتِ فَإِنَّهُ دَعَةٌ حَسَنَةٌ وَ قِلَّةُ وِزْرٍ وَ خِفَّةٌ مِنَ الذُّنُوبِ (تحف العقول، صفحه 502).
2- أُوصِيكُمْ أَنْ تَخْتِمُوا عَلَى أَفْوَاهِكُمْ بِالصَّمْتِ حَتَّى لَا يَخْرُجَ مِنْهَا مَا لَا يَحِلُّ لَكُمْ (تحف العقول، صفحه 511).
3- در روايات متعددی که از ناحيه معصومين صادر شده است، سکوت به طلا و کلام به نقره تشبيه شده است. (کافی جلد 6، صفحه 114).
4- پرواضح است که کلامهای عاری از آفات، نظير کلمات مرتبط با اذکار الهی، عبادات، امر به معروف و نهی از منکر و پند و موعظه مشمول چنين توصيه ای نمی شود.
5- وَ اعْلَمُوا أَنَّ كَلِمَةَ الْحِكْمَةِ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ فَعَلَيْكُمْ بِهَا قَبْلَ أَنْ تُرْفَعَ وَ رَفْعُهَا أَنْ تَذْهَبَ رُوَاتُهَا (تحف العقول، صفحه 502).
|