باسمه تعالی

«پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) در کربلا»

تا زنده بودند، نگذاشتند از خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) کسی به میدان برود. شاعری در وصف آنان سروده‌است:

"اصحاب حسین (علیه السلام) کسانی بودند که هرگاه برای دفع گرفتاری خوانده شوند، در برابر دشمنانی که (گروهی از آنها نیزه دار، و گروه دیگر در صف فشرده، با اسلحه آماده شده‌اند)، دل‌های خود را بر روی زره‌ها می‌پوشند، و جان‌برکف و شتابان به سوی نثار جان می‌روند."

عاشورا که از ظهر گذشت، یاران امام (علیه السلام) همه به شهادت رسیدند و جز خاندانش کسی باقی نماند. در این هنگام علی اکبر (علیه السلام)، فرزند ارشد امام (علیه السلام)، برای رفتن به میدان آماده شد. او دارای زیباترین چهره، و نیکوترین سیرت بود. از پدرش اجازۀ رفتن به میدان طلبید. امام (بر خلاف زمانی که دیگران اذن جنگ از او می‌گرفتند، بی‌درنگ) به او اجازه داد. سپس نگاهی مأیوسانه به قد و قامت علی اکبر (علیه السلام) نمود، و چشمانش را به زیر افکند و گریه کرد. آنگاه فرمود: "خدایا! گواه باش، جوانی که در صورت و سیرت، ظاهر و باطن و گفتار شبیه‌ترین مردم به رسولت (صلی اللّه علیه و آله و سلم) بود، و هرگاه مشتاق دیدار پیامبرت می‌شدیم، به این جوان نگاه می‌کردیم، برای جنگیدن با این مردم رهسپار شد." علی اکبر (علیه السلام) به دشمنان حمله کرد و جنگ سختی با آن‌ها نمود، گروه بسیاری از آنها را به خاک هلاکت افکند و جنگ بسیار شدید و نمایانی نمود. سرانجام منقذ بن مرّه عبدی، آن حضرت را هدف تیر قرار داد. این تیر گلویش را درید و آن حضرت را غرق در خون نمود و موجب افتادن علی اکبر (علیه السلام) بر زمین شد. در این لحظه پدر را صدا زد:

"ای بابا! آخرین سلامم بر تو باد! اینک این جدم (پیامبر) است که سلام به تو می‌رساند و به تو می‌فرماید زودتر به سوی ما بیا!"

سپس فریاد بلندی زد و جان سپرد. امام حسین (علیه السلام) به بالین علی اکبر (علیه السلام) آمد (دید از دنیا رفته است)، کنار او نشست و خم شد و گونۀ خود را بر گونۀ فرزندش گذاشت. آنگاه فرمود:

"خدا بکشد آن مردمی که تو را کشتند؛ چقدر آنها بر خدا و هتک حرمت رسول خدا (صلی اللَه علیه و آله و سلم) گستاخی نمودند. بعد از تو خاک بر سر دنیای بی‌وفا باد."

آری! حضرت علی اکبر (علیه السلام)، اولین فردی بود که از خاندان وحی، در روز عاشورا به شهادت رسید و داغی سنگین بر دل پدر نهاد.

ساعتی بعد هم از خاندان اهل بیت جز زنان و کودکان یاری برایش باقی نمانده بود. اینجا بود که سیدالشهدا (علیه السلام) فریاد برآورد:

"آیا دفاع کننده‌ای هست که از حریم حرم رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله و سلم) دفاع کند؟ آیا خداپرستی هست که در مورد ما از خدا بترسد؟ آیا دادرسی هست که به امید آنچه در نزد خدا است از ما دادرسی کند؟ آیا یاوری هست که به امید آنچه در نزد خدا است، به ما کمک کند؟"

پاسخی شنیده نشد و خود تک و تنها روانۀ میدان شد...

(برگرفته از کتاب "لهوف"، تألیف "سید ابن طاووس" (با تلخیص و اضافات))⁽¹⁾

سایت رشد، فرارسیدن عاشورای حسینی

سال‌روز مصیبت جانکاه اسوۀ عزت و مردانگی و نماد حریت و آزادگی،

پیشوای سوم شیعیان،

حضرت امام حسین بن علی (علیهم السلام)

و اصحاب گران‌قدرش

را به تمامی آزادگان، خصوصا شما دوست عزیز تسلیت می‌گوید.

پایگاه اسلامی - شیعی رشد

پاورقی:

1ـ متن فوق از ترجمه فارسی اثر نویسنده، که توسط آقای محمد محمدی اشتهاردی انجام گرفته‌است.