باسمه تعالی

«اشك و آه بر گمراهی»

پس از وفات رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم)، حضرت فاطمۀ زهرا (علیها السلام) به زیارت قبور شهدا می‌رفت. به صورت خاص بر سر قبر حمزه (علیه السلام) حاضر می‌شد و گریه می‌نمود. محمود بن لَبید⁽¹⁾ نقل می‌کند که روزی ایشان را در کنار قبر حمزه (علیه السلام) در احد مشاهده کردم، در حالی که اشک می‌ریخت. صبر کردم تا آرام گرفت، آنگاه به حضور ایشان رسیدم، سلام کردم و عرضه داشتم: "ای سرور بانوان! به خدا قسم (با این گریه خود) شاهرگ قلب مرا پاره کردید!"

فرمود: "اى اباعُمر! (كنيه محمود بن لبید) گريه بر من سزاوار است زيرا به فقدان بهترين پدران يعنى رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) مصیبت‌زده شدم." سپس اين شعر را خواند: "هر كه درگذشت، نامش از بين می‌رود، ولى نام پدر من به خدا سوگند تا من زنده‌‏ام، بزرگ است."

آنگاه به آن حضرت عرض کردم: "ای بانوی من! سؤالی برایم پیش آمده است که می‌خواهم با شما در میان بگذارم."

فرمود: "بپرس!"

عرض کردم: "آیا رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) قبل از وفات خود، تصریحی بر امامت علی (علیه السلام) داشته و نصّی بر این مطلب وجود دارد؟"

فرمود: "عجیب است! آیا روز غدیرخم را فراموش کرده‌اید؟"

عرضه داشتم: "درست است و غدیر اتفاق افتاد، اما از آن مواردی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) پنهانی با شما در میان گذاشته، مرا آگاه کنید."

فرمود: "خدا را شاهد می‌گیرم که شنیدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: "علی (علیه السلام) بهترین کسی است که او را جانشین خود در میان شما قرار می‌دهم. علی (علیه السلام)، امام و خلیفه بعد از من است، و دو فرزندم (حسن و حسین) و 9 تن از فرزندان حسین پیشوایان و امامانی پاک و نیکند. اگر از آنها اطاعت کنید، شما را هدایت خواهند نمود، و اگر مخالفت ورزید، تا روز قیامت بلای تفرقه و اختلاف در میان شما حاکم خواهد شد.""

پرسیدم: "بانوی من! پس چرا علی (علیه السلام) سکوت کرد، و برای گرفتن حقّ خویش قیام نکرد؟"

حضرت زهرا (علیها السلام) در پاسخ فرمود: "ای اباعمر! رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) فرمود: مَثَلِ امام (مثل علی)، همانند کعبه است، که مردم به سراغ آن می‌روند، نه آنکه کعبه به سراغ مردم بیاید."

سپس حضرت زهرا (علیها السلام) ادامه داد:

"آگاه باش! به خدا سوگند! اگر حق را به اهلش واگذار می‌کردند و از عترت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) اطاعت می‌نمودند، (حتی) دو نفر هم (در حکم خداوند) با یکدیگر اختلاف نمی‌کردند، و امامت همان‌گونه که پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) معرّفی فرمود، از علی (علیه السلام) تا قائم ما، فرزند نهم حسین (علیه السلام)، از جانشینی به جانشینی دیگر به ارث می‌رسید. اما کسی (ابوبکر) را مقدّم داشتند که خدا او را کنار زده‌بود، و کسی (علی) را کنار زدند که خدا او را مقدّم داشته بود. نتیجه آن شد که محصول بعثت را انکار کردند و به بدعت‌ها⁽²⁾ روی آوردند، آنها هواپرستی را برگزیدند و براساس رأی و نظر شخصی عمل کردند. هلاکت و نابودی بر آنان باد! آیا نشنیدند کلام خدا را که فرمود: "پروردگار تو هرچه بخواهد، می‌آفریند و هر چه بخواهد، برمی‌گزیند، آنان (در برابر او) اختیاری ندارند؟"⁽³⁾ آری! شنیدند، اما همان‌گونه که قرآن فرمود: "چشم‌های ظاهر نابینا نمی‌شود، بلکه دل‌هایی که در سینه‌ها است، کور می‌شود."⁽⁵⁾ افسوس که آنان آرزوها و هوس‌های خود را تحقّق بخشیدند و از مرگ و قیامت غافل ماندند! خدا نابودشان گرداند و آنان را در کارهایشان گمراه کند. پروردگارا! به تو پناه می‌برم از کمی یاران پس از فراوانی آنان."⁽⁵⁾

مصیبت از دست دادن رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) از یک طرف و اندوه بی‌پایان از انحرافی که پس از ایشان در امت ایجاد شده بود، این گونه حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) را آزرده بود که چنین شکوه و ناله سر می‌داد. او که هیچ‌گاه از یاری امامش دست برنداشت، پروانه‌وار به گرد کعبه امامش طواف کرد و در این راه جان خود و فرزندش را نیز فدا کرد.⁽⁶⁾ اما ناراحتی او نه از جراحات وارده بر جسمش، بلکه از سرنوشت تلخی بود که امت پدرش بعد از او برای خودش رقم زده بود...

(برگرفته از "کفایۀ الاثر"، نوشته "علی بن محمد خزاز" (با برخی اضافات))

سایت رشد فرارسیدن 3 جمادی الثانی، سالروز شهادت مظلومانه

یگانه بانوی اهل عصمت و مدافع حریم امامت و ولایت،

حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام)

بر تمام مسلمانان جهان، به خصوص شما دوست گرامی تسلیت می‌گوید.

پایگاه اسلامی - شیعی رشد

پاورقی‌ها:

1- از کسانی است که اهل سنت او را موثق دانسته و بیش از 80 حدیث از او از قول پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) نقل کرده اند. وی جزء رجال مسلم می‌باشد.

2- جهت مطالعه بیشتر در این خصوص به جلد ششم کتاب الغدیر مراجعه شود.

3- "و ربک یخلق ما یشاء و یختار ما کان لهم الخیرة..." (سوره قصص، آیه 68) منظور این است که اراده تکوینی و تشریعی از آن خداست و انسانها در برابر اراده تکوینی و تشریعی خدا اختیاری ندارند. البته انسانها در پذیرش یا عدم پذیرش اراده تشریعی خداوند اختیار دارند، اما در اصل اراده تشریعی خدا (مانند اینکه چه کسی امام باشد) اختیاری ندارند.

4- "...فانها لا تعمی الابصار ولکن تعمی القلوب التی فی الصدور" (سوره حج، آیه 46)

5- کفایۀ الاثر، صفحه 198

6- اثبات الوصیه، صفحه 146