باسمه تعالی

 

« مرا فرا می‌خوانی ... »

 

واقعاً عید چیست و عید بودن به چه معناست؟ لازم است که ابتدا معنای عید را چنانکه بزرگان در کتب خویش⁽¹⁾ بیان نموده‌اند، بدانیم. عید روز توجه خاص خدا بر بندگان خود و فراخواندن آنها در پیشگاه پروردگار و روز پوشانیدن جامه محبت او بر دلهاست. روز عید، روز عمل و خوشحالی از قبول آن و روز اجابت درخواست بندگان از جانب پروردگار است. این روز، روز بخشیدن جوایز و نوشتن امان نامه برای بندگان می‌باشد و زمان تهیه آن چیزی است که در منزلی که انسان در پیش دارد، به کار او می‌آید.

روز عید، روزی است که خداوند درهای احسان خود را به روی همه می‌گشاید و کرم و بخشش خویش را آشکار می‌کند. حال که خداوند کریم و بخشنده سفره عطا و بخشش گسترده، چه خوبست که هم نیکوکاران و هم گنهکاران با اعتراف (به نیاز و تقصیر خویش) و حیاء و شرمساری و امید بر سر این سفره جمع شوند که یقینا در این صورت آنان از لطف و احسان خدا بی‌بهره نخواهند ماند.⁽²⁾

حال که به در خانه خدای خود آمده‌ایم، با او چه بگوییم و او را چگونه بخوانیم؟

چه چیزی بهتر از همنوایی با مولای مهربانمان، در آنجا که از سوز دل خدایش را می‌خواند و با او نجوا می‌کند. واقعاً که امام سجاد (علیه السلام) چه زیبا به ما می‌آموزد که به خدایمان چه بگوییم و چگونه سفره دل به درگاه عظیمش بگشاییم:

"ای کسی که رحم می‌کنی بر کسی که بندگانت بر او رحم نمی‌کنند.

و ای آنکه می‌پذیری کسی را که سرزمینها، او را نمی‌پذیرند.

و ای کسی که نیازمندان آستانت را خار و کوچک نمی‌کنی...

و ای کسی که دست رد بر سینه روی آورندگان به بارگاهت نمی‌زنی.

و ای آنکه تحفه‌های کوچک را می‌پذیری و در برابر کارهای اندک سپاس می‌گویی...

و ای کسی که به هر که به تو نزدیک شود نزدیک می‌شوی.

و ای آنکه کسانی را که به تو پشت می‌کنند، خودت می‌خوانی...

هر بزرگی در نزد تو کوچک است و هر شریفی در کنار شرافت تو حقیر و ناچیز. آنها که بر غیر تو وارد شدند، بحق ضرر کردند و آنانی که به جز تو به سوی دیگران رفتند، دچار خسران گشتند و آنها که در آستان غیر تو گرد آمدند، تباه شدند...

درگاه تو به روی علاقه‌مندان گشوده و جود و بخشش تو برای درخواست کننده آستانت جاری است و یاریت نسبت به یاری جویان نزدیک. آرزومندان هرگز از تو ناامید نمی‌شوند و آنها که به سوی تو می‌آیند، هیچگاه مأیوس نمی‌گردند...

روزیِ تو (حتی) برای کسی که تو را نافرمانی می‌کند هم گسترده است و شکیبایی تو حتی شامل آن کس که با تو دشمنی نموده نیز می‌شود.

عادت تو نیکی به گناهکاران و سیره و روش تو مدارا با تجاوزکاران است تا آنجا که این فرصت دادن تو آنان را از توبه و بازگشت غافل نموده و این مهلت دادنها ایشان را از اجتناب از گناه باز داشته است...

پس اینک این من عاجزم که قصد ورود به محضر تو دارم و از تو حسن عطا و بخشش طلب می‌کنم، پس بر محمد و آل او درود فرست و راز و نیاز مرا بشنو و دعایم را مستجاب گردان و روزگار مرا با ناامیدی به پایان مبر و درباره خواسته‌ام دست رد بر پیشانی من مزن..."⁽³⁾

 

حال از آستان خدایمان چه بخواهیم؟ چه زیباست که اینگونه دست نیاز به درگاهش دراز کنیم که:

"خداوندا، ما در روز عید فطر به سویت توبه می‌کنیم؛ (روزی) که آن را برای اهل ایمان، روز عید و شادی قرار دادی و برای اهل دین خود، روز اجتماع و همیاری تعیین کردی. توبه (می کنیم) از گناهانی که مرتکب شده‌ایم و از کارهای ناپسندی که انجام داده‌ایم (و) یا نیتهای بدی که در دل داشته‌ایم؛ توبه‌ای خالص از هر گونه شک و دودلی."

 

پس خداوندا این توبه را از ما بپذیر و از ما راضی شو و ما را بر این توبه ثابت و پایدار بدار.⁽⁴⁾

 

سایت رشد، فرارسیدن

عید رحمت و مغفرت و روز کرامت و شرافت، عید سعید فطر

را به همه مسلمانان، بخصوص شما دوست عزیز، تبریک و تهنیت می‌گوید.

 

پایگاه اسلامی شیعی رشد

 

پاورقی‌ها:

1-      این معنا را سید بن طاووس در کتاب "اقبال" ذکر می‌کند.

2-                  برگرفته از کتاب "اسرار الصلوة"، تألیف: مرحوم آیت الله میرزا جواد ملکی تبریزی (ره) (با اندکی تصرف).

3-                  فرازی از دعای 46 صحیفه سجادیه، ترجمه: محسن غرویان و عبدالجواد ابراهیمی، (با اندکی تصرف).