باسمه تعالی

«معجزۀ سخن‌گفتن در میان‌سالی؟!»

"او با مردم در گهواره، و در حال كهولت (ميان‌سال شدن) سخن خواهد گفت و او از صالحان است." (سوره آل عمران، آیه 46)

آیات متعددی در قرآن کریم به بیان سرگذشت و مقامات حضرت عیسی (علیه السلام) و مادرش، حضرت مریم (سلام الله علیها)، می‌پردازد. مثلا در آیه 45 سوره آل عمران، بشارت ملائکه به مریم (سلام الله علیها) در خصوص ولادت فرزندش، حضرت عیسی (علیه السلام)، را ذکر کرده⁽¹⁾ و در آيۀ بعد به يكى از فضائل و معجزات حضرت عیسی (علیه السلام) اشاره مى‏‌كند و مى‏‌گويد:"او با مردم در گهواره، و در حال كهولت (ميانسال شدن) سخن خواهد گفت و او از صالحان است."⁽²⁾

همان‌گونه كه در آیات دیگر قرآن خصوصا در سوره مریم آمده است، مريم (سلام الله علیها) براى رفع اتهام از خودش كه فرزندى بدون پدر به دنيا آورده بود، به فرمان خدا اشاره به گهواره نوزادش، عيسى (علیه السلام)، كرد؛ او در همان حال به سخن در آمد و با زبان فصيح و گويا، مقام بندگى خويش را در مقابل خدا، و همچنين مقام نبوت خود را آشكار ساخت⁽³⁾، و از آنجا كه غيرممكن است پيامبرى اين‌چنين با عظمت از رحم آلوده‏‌اى بيرون آيد، پاك‌دامنى مادرش را با اين اعجاز اثبات نمود.

ظاهر آيات سوره مريم اين است كه او در همان روزهاى آغاز تولدش زبان به سخن گشود⁽⁴⁾، كارى كه براى هيچ نوزادى به صورت عادی ممكن نيست و اين خود يك معجزۀ بزرگ بود. در آیۀ 46 سوره آل عمران هم از لغت "مهد" استفاده شده که به معنى محلى است كه براى خواب و استراحت نوزاد آماده مى‌‏كنند و نزديك به معنى گهواره در فارسى است. اما در کنار آن، واژه "کهل" به کار رفته است. "كهل" به معنى شخص يا چيزى است كه به سر حد كمال رسيده است و از آنجا كه انسان در سى‌‏سالگى تا چهل يا پنجاه‏‌سالگى به حد تكامل مى‌‏رسد، اين سال‌ها را سال‌هاى كهولت مى‏‌نامند، و كمتر از آن را شباب (جوانى) و بيشتر از آن را شِيب (پيرى) مى‌‏گويند.⁽⁵⁾

سوالی که پیش می‌آید آن است که قطعا سخن‌گفتن در نوزادی معجزه است، ولى سخن‌گفتن در حال ميان‌سالى و كهولت يك امر كاملا عادى است. پس چرا این دو در کنار هم به کار رفته‌اند؟  

ذكر اين دو با هم در آيه فوق ممكن است اشاره به اين باشد كه او در گهواره همان‌گونه سخن مى‌‏گفت كه در موقع رسيدن به كمال عمر؛ یعنی سخنانى سنجيده و پر محتوا و حساب‌شده، نه سخنانى كودكانه. به‌عبارت‌دیگر سخن دوران كودكی او گفتاری متعارف نيست، بلكه از سنخ سخنی است كه در دوران كهولت آن را با مردم بيان می‏‌كند. پس "کهلاً" بدان معنا نيست كه سخنی را كه در گهواره می‌‏گويد، در چهل‌سالگی نيز همان سخن را می‌گويد؛ بلكه بدين معناست كه سخنی را كه انبياء در چهل‌سالگی می‌گويند، او در گهواره می‌گويد و اين جز اعجاز نمی‏‌تواند باشد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه اين تعبير اشاره به اين حقيقت باشد كه حضرت عیسی (علیه السلام) از آغاز تولد تا زمانى كه به سن كهولت رسيد همواره سخن حق مى‏‌گفت و در راه ارشاد خلق گام بر مى‏‌داشت. به بیان دیگر اين كودك از دوران مهد تا دوران چهل‌سالگی كه دوران بلوغ عقلی انسان و نبوّت انبيا (عليهم‌السلام) است، يكسان سخن می‏‌گويد. اين تعبير دربارۀ حضرت عيسى (علیه السلام)، گويا يك نوع پيش‌گويى و اشاره به آيندۀ عمر او است، زيرا مى‌‏دانيم طبق تواريخ، حضرت مسيح (علیه السلام) هرگز در اين جهان و در ميان مردم به سن پيرى نرسيد، بلكه در سن سی و چند سالگى از ميان مردم بيرون رفت⁽⁶⁾ و خدا او را به آسمان برد.⁽⁷⁾

(برگرفته از تفسیر نمونه (جلد 2)، (با برخی تغییرات و اضافات))

سایت رشد، فرا رسیدن سال‌روز ولادت پیامبر پرهیزگار و بندۀ صالح پروردگار

حضرت عیسی بن مریم (علیهما السلام)

را به شما دوست عزیز تبریک و تهنیت می‌گوید.

پایگاه اسلامی - شیعی رشد

پاورقی‌ها:

1- "إذ قالت الملائكة يا مريم إنّ الله يبشّرك بكلمة منه اسمه المسيح عيسي ابن مريم وجيهاً في الدنيا و الآخرة و من المقرّبين." (سوره آل عمران، آیه 45)

2- "و يكلّم النّاس في المهد و كهلاً و من الصالحين" (سوره آل عمران، آیه 46)

3- "قال انی عبدالله آتانی الکتاب و جعلنی نبیا" (سوره مریم، آیه 30)

4- آیه 29 سوره مریم اشاره به این موضوع دارد: "فأشارت إليه قالوا كيف نكلم من كان في المهد صبيا": "(حضرت مریم) اشاره به طفل کرد؛ گفتند چگونه با طفلی که در گهواره است سخن بگوییم."

5- مجمع البحرین، جلد 2، صفحه 436

6- از برخی قسمتهای موجود در کتاب مقدس فعلی می‌توان استنباط نمود که حضرت عیسی (علیه السلام) در سنین بین 30 تا 40 سالگی عروج نموده اند (انجیل لوقا 23:3، کتاب دانیال 9: 24-27). در روایتی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) که در کتاب کمال الدین، جلد 1، صفحه 224 آمده عدد 33 به طور مشخص بیان شده است.

7- "...بل رفعه الله الیه..." (سوره نساء، آیه 158)