باسمه تعالی

«حلقۀ گمشدۀ پيشرفت»

کمتر کسی است که در زندگی از پيشرفت خوشش نيايد. يکی از راه‌های پيشرفت، شناخت خطاهاست. گاهی در گفتار و رفتار ما خطايی وجود دارد که خود از آن غافل هستيم. اگر کسی به عنوان انتقاد، خطا و عیب ما را به ما گوشزد نماید و به ما در مورد عدم ارتکاب عملی ناپسند تذکر دهد، در حقيقت موقعيتی ارزشمند را برای ما فراهم کرده‌است که با گوش دادن به آن تذکّر می‌توانيم در مسير پيشرفت حرکت کنيم.

در این ارتباط، امام هادی (علیه السلام) می‌فرمایند:

"اگر خداوند خير کسی را بخواهد، (او را به اين گونه قرار می‌دهد که) هرگاه آن بنده مورد گلايه قرار گيرد، (آن شخص، گلایه را) می‌پذیرد."⁽¹⁾

حالتِ نقدپذیری و قبول نصیحت، ‌بسیار پسندیده و از نشانه‌های تواضع است؛ افراد متکبّر حاضر نیستند از کسی نصیحت یا انتقادی بشنوند و البته خود را از پيشرفت محروم می‌کنند. پندپذیری، نقدپذیری و قبول نصیحت، مقدمۀ کمال انسان است و بدون آن، خطاهای انسان برطرف نمی‌شود.

از فرمايشات معصومين که می‌تواند ديد مطلوبی در زمينه نقدپذيری به ما بدهد، اين است که: "محبوب‌ترین دوستانم نزد من کسی است که عیب‌های مرا به من هديه کند."⁽²⁾

انتقادپذيری استثناء ندارد و هرکس در هر سِمت و جايگاهی که قرار دارد، باید با آغوش باز، از انتقادهای سازنده و دلسوزانۀ افراد استقبال کند، تا بهتر بتواند به خود و جامعه خدمت کند.

اهميت انتقاد و مطرح کردن صحيح و مناسب آن تا جایی است که اگر دوستی خطاهای ما را به ما یادآوری نکند و دلسوزانه تذکّر ندهد، حقّ دوستی را انجام نداده است.

 (برگرفته از کتاب "حکمت‌های نقوی"، تألیف "حجّة الاسلام جواد محدثی")

سایت رشد، فرارسیدن 15 ذی الحجه، سال‌روز ولادت

بندۀ خالص الهی و دهمین حجت برگزیده و هادی

امام علی بن محمد الهادی (علیه السلام)

را به تمامی مسلمانان به خصوص شما دوست گرامی تبریک و تهنیت می‌گوید.

پایگاه اسلامی - شیعی رشد

پاورقی‌ها:

1 – "إنَّ اللهَ إذَا اَرادَ بِعَبْدٍ خیراً، إذا عُوتِبَ قَبِلَ" (تحف العقول، ص 481).

2- تحف العقول، ص 366.