باسمه تعالی

«رعایت امانت، بستر تربیت»

یکی از مهم‌ترین علت‌های تزلزل و در نتیجه از هم فروپاشیدن خانواده‌ها، بی‌اعتنایی زوجین به حقوق همدیگر می‌باشد. اگر آنان حقوق متقابل را مراعات نکنند و به یکدیگر احترام نگذارند و نیز همدیگر را تحمل نکنند و از لغزش‌ها و خطاهای عادی در رفتار یکدیگر اغماض و چشم‌پوشی ننمایند، اعتماد و اطمینان آنان نسبت به یکدیگر سلب خواهد شد. بدیهی است فرزندانی که در فضای بی‌اعتمادی رشد کنند، به حقوق دیگران از جمله پدر و مادر خویش بی‌اعتنا خواهند بود. برای همین یکی از زمینه‌های تربیت را می توان در احترام به همسر و رعایت حقوق وی دانست.

هنگامی که از امام حسن (علیه السلام) سوال شد انسان‌های لئیم و پست چه کسانی هستند، امام فرمود: "انسان پَست و لئیم کسی است که به فکر خود بوده و به همسر خود بی‌اعتنا باشد و او را به حال خود رها کند."⁽¹⁾

اگر انسان همسر خویش را گرامی بدارد و با رعایت حقوق همسر خویش، زمینۀ آرامش و امنیت فکری و روحی را در منزل به وجود آورد، همسر او می‌تواند با نیروی کامل و افکاری سالم و روحیه‌ای پرنشاط به وظیفۀ خطیر مادری و تربیت فرزندانی وارسته اقدام نماید. نتیجه این رفتار در وهله اول عاید والدین و جامعه بوده و زمینۀ پرورش و رشد نسلی پاک و ستوده فراهم خواهد آمد.

 در روایات ما خطاب به مردان فرموده‌اند: "همسرانتان در نزد شما امانت خداوند هستند، آنان را ناراحت نکنید و به کارهای سخت و دشوار وادار ننمایید."⁽²⁾ آری! مادر امانت حق‌تعالی است و در دامن خویش نیز امانتی بس ارزشمند می‌پرورد. پدر به عنوان مدیر خانواده باید زمینۀ این امانت‌داری را فراهم نماید. بر این اساس پدر خانواده می‌تواند، با خوش‌رفتاری، ارتباط کلامی مثبت و عاطفی و رعایت حال همسر خویش از مشکلات روحی و آلام روانی وی کاسته و زمینۀ تربیت صحیح کودکان را فراهم آورد.

(برگرفته از کتاب "تربیت در سیره و سخن امام حسن مجتبی علیه السلام"، اثر "حجت الاسلام عبدالکریم پاک‌نیا" (با اندکی تغییرات))

سایت رشد فرا رسیدن 15 رمضان، سال‌روز ولادت

کریم اهل بیت، دومین پیشوای شیعیان،

حضرت امام حسن مجتبی  (علیه السلام)

را به همه مسلمانان خصوصا شما دوست عزیز تبریک و تهنیت عرض می­کند.

پایگاه اسلامی ـ شیعی رشد

پاورقی‌ها:

1- "...قيل فما اللُّؤم قال إِحراز المرء نفسه و إسلامه عرسه...‏" (تحف العقول، صفحه 226)

2- "إنّ النّساء عند الرّجال لا يملكن لأنفسهنّ ضرّاً و لا نفعاً و إِنّهنّ أمانة اللّه‏ عندكم‏ فلا تُضاروهن‏ و لا تعضلوهن‏" (مستدرک الوسائل، جلد 14، صفحه 251)