پایگاه اسلامی شیعی رشد
| مناسبت نامه > ولادت حضرت ابالفضل العباس (عليه السلام) > تاريخ مناسبت: 1387/05/16 | ||||
|
باسمه تعالی
 «پاسدار حریم الهی»
“سلام بر ابوالفضل العباس، که جان خود را در راه برادرش فدا نمود، از امروز خود برای فردای قیامت توشه ساخت، پاسدار حسین (علیه السلام)بود، در اجرای فرمانش برای سیراب سازی خاندانش کوشید و در این راه دو دستش قطع شد.”(فرازی از زیارت ناحیه مقدسه)
حضرت عباس (علیه السلام)با فداکاری و اطاعت از دستورات برادر بزرگوارش،در مسیر آخرت قدم برداشت و توشه ای عظیم برای قیامت خود ساخت. ولی به راستی چه رازی در این فداکاری عظیم نهفته است که ارزش آن را چندین برابر کرده و امامان معصوم ما از اباالفضل العباس(علیه السلام) و این فداکاری و از خودگذشتگی او با چنین عظمتی یاد می کنند؟
امام صادق (علیه السلام)در دو فراز از زیارت سردار کربلا می فرمایند:
«شهادت می دهم که تو به تحقیق برای خدا و پیغمبرش و در راه برادرت خیرخواهی نمودی، پس تو چه نیکو برادر ایثارگری بودی!»
«شهادت می دهم که نسبت به جانشین رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) (یعنی امام حسین (علیه السلام)) در مقام تسلیم بودی، حضرتش را تصدیق نمودی و در شان وی وفا نمودی و خیرخواهی کردی.»
آری! امام معصوم که به نیت و شخصیت درونی هر فرد آگاه می باشد، این موضوع را گواهی می دهد، دلیل اطاعت و ایثار عباس (علیه السلام)، خیرخواهی او برای خدا و برای پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و خیرخواهی برای برادرش سیدالشهدا (علیه السلام) می باشد و مشخص می شود که خیرخواهی او در حق سیدالشهدا (علیه السلام)، در حد خیرخواهیش درباره خدا و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) بوده است.
اطاعت درباره هریک از خدا و رسول و امام، تحت موضوع واحدی عنوان می شود و آن خضوع و خشوع و تسلیم در برابر آنهاست. منتها مراتب آنها متفاوت می باشد. نسبت به خداوند متعال، اطاعت لازمه توحید است، در مورد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)، از آن جهت است که او فرستاده خداست و در مورد امام نیز چون جانشین پیامبر است، اطاعت واجب می شود.
به عبارت دیگر امام صادق (علیه السلام)با به کار بردن عبارت "اطاعت جانشین پیامبر" به ما نشان می دهند که فداکاری و خیرخواهی حضرت عباس نسبت به سید شیدالشهدا (علیه السلام) نه بر اساس خویشاوندی و برادری بوده و نه به خاطر این که ایشان، امام حسین (علیه السلام)را سرور خانواده خود و بزرگ قوم خویش می دانسته اند. (که حتی اگر عباس (علیه السلام) بر اساس این موارد نیز عمل می کرد، باز هم شایسته تقدیر بود) بینش و بصیرت ابوالفضل العباس(علیه السلام) بسیار عمیقتر از این هاست. لذا جانبازی آن حضرت بر پایه اطاعت از امام وقت و فداکاری در راه خواست او بوده است و این ایثارگری است که با جنگیدن در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)و در نهایت، مبارزه در راه رضای خداوند سبحان برابری می کند.
عباس(علیه السلام) با بینش عمیق خود، امام خود و جانشین رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در زمان خویش را شناخت، از او اطاعت کرد و از هر آنچه خدا از جان و مال و خانواده به او عنایت کرده بود، در راه امام حسین (علیه السلام)گذشت تا در راه رضای خدا قدم بردارد. از این روست که او به مقامی رفیع دست یافت و برای قیامت خود توشه ای بزرگ فراهم ساخت.
اما ما تا چه حد امامان خود، اوامر و نواهی ایشان را می شناسیم و در اجرای فرامینشان کوشا هستیم؟ و در یک جمله، چقدر به سقای کربلا شباهت داریم؟
«بر گرفته از کتاب "سردار کربلا"، ترجمه ی "العباس"، تألیف: مرحوم علامه عبدالرزاق مقرّم(ره)، مترجم ناصر پاک پور،(با اندکی تخلص)»
سایت رشد فرارسیدن 4شعبان، سالروز میلاد مسعود
بنده صالح و مجاهد خدا، یاور خیر خواه وایثارگر امام حسین (علیه السلام)،
حضرت اباالفضل العباس(علیه السلام)
را به تمامی مسلمانان جهان، به خصوص شما دوست گرامی تبریک و تهنیت می گوید.
|
||||