باسمه تعالی

 

 

« مفسر راستین قرآن »

 

در یکی از سالها مهدی عباسی (از خلفای بنی عباس) وارد مدینه شد و پس از زیارت قبر پیامبر با امام کاظم (علیه السلام) ملاقات کرد و برای آنکه به گمان خود از نظر علمی آن حضرت را آزمایش کند! بحث حرمت «خَمر» (شراب) در قرآن را پیش کشید و پرسید:

- آیا شراب در قرآن مجید تحریم شده است؟ آنگاه اضافه کرد: مردم اغلب می‏دانند که در قرآن از خوردن شراب نهی شده، ولی نمی‏دانند که معنای این نهی، حرام بودن آن است!

- امام فرمود: بلی حرمت شراب در قرآن مجید صریحاً بیان شده است.

- مهدی گفت: در کجای قرآن؟

- امام فرمود: آنجا که خداوند (خطاب به پیامبر) می‏فرماید: «بگو پروردگار من، تنها کارهای زشت، چه آشکار و چه پنهان و نیز «اِثم» (گناه) و ستم به ناحق را حرام نموده است ...»⁽¹⁾

آنگاه امام پس از بیان چند موضوع دیگر که در این آیه تحریم شده، فرمود:

مقصود از کلمه «اثم»در این آیه که خداوند آن را تحریم نموده، همان شراب است، زیرا خدا در آیه دیگری می‏فرماید:

«از تو از شراب و قمار می‏پرسند، بگو در آن «اثم کبیر» (گناهی بزرگ) و سودهایی برای مردم هست و گناهش از سودش بزرگتر است».⁽²⁾

و اثم که در سوره اعراف صریحاً حرام معرفی شده، در سوره بقره در مورد شراب و قمار به کار رفته است، بنابراین شراب صریحاً در قرآن مجید حرام معرفی شده است.

مهدی سخت تحت تأثیر استدلال امام قرار گرفت و بی‏اختیار رو به یکی از حضار کرد و گفت: به خدا این فتوا، فتوای هاشمی است! آن فرد گفت: «شکر خدا را که این علم را در شما خاندان پیامبر قرار داده است.»⁽³⁾

مهدی از این پاسخ ناراحت شد و در حالی که خشم خود را بسختی فرو می‏خورد، گفت: «راست می‏گویی ای رافضی»!!⁽⁴⁾

 

« برگرفته از کتاب "الفروع من الکافی"، تالیف شیخ کلینی (ره)، تهران، دار الکتب الاًّسلامی، جلد 6، صفحه 406 »

 

سایت رشد فرارسیدن ایام شهادت مظلومانه

شمع فروزان هدایت در تاریکی زندانهای گمراهی،

امام موسی الکاظم (علیه السلام)

را به همه آزادگان جهان  تسلیت عرض می‌نماید.

 

پایگاه اسلامی شیعی رشد

 

---

پاورقی‌ها:

1-      "قُل اِنّما حَرّمَ رَبّی الفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَما بَطَنَ و الْاًّثمَ وَالْبَغْی بِغَیرِ الحَقّ ..." (سوره اعراف، آیه 33)

2-      "یسْئَلُونَک عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیسِر قُلْ فیهِما اِثْمٌ کبیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنّاسِ وَ اِئْمُهُا اَکبَرُ مِنْ نَفْعِهِما ..." (سوره بقره، آیه 219).

3-      گویا مقصود وی این بود که به حکم قرابتی که میان بنی‌هاشم هست، علم و دانش امام کاظم برای مهدی نیز موجب افتخار است.

4-      از دوران بنی‌امیه به بعد دشمنان، شیعیان اهل بیت را رافضی می‌خواندند.